شهید میرزا محمد کاوند دومین شهید خانواده می باشد که بعد از شهادت

برادرش شهید شکرخدا کاوند ، در حمله موشکی به درجه رفیع شهادت نائل آمد .

شهید میرزا محمد کاوند کارمند بیمارستان شهید چمران بود . او در خانواده ای مذهبی

و با ایمان متولد شد . ابتدا در روستا به کشاورزی مشغول گردید ولی بعد از مهاجرت به

شهر در بیمارستان استخدام شد و مشغول به کار گردید . وی قبل از پیروزی انقلاب با

شرکت فعال در راهپیمایی ها و تظاهرات اطاعت خود را از ولایت به اثبات رسانیده بود . بعد

از پیروزی انقلاب و شروع جنگ بارها عازم جبهه بود ولی به علت اینکه برادرش در جبهه بود

از رفتن ایشان ممهنعت به عمل می آوردند تا اینکه در سحرگاه 5/12/62 به علت حمله

موشکی به شهرستان بروجرد ایشان و عده ای از هم وطنان به شهادت رسیدند .                        

      شهید احمد کاوند از دیگر شهدای خاندان کاوند می باشد که در خانواده ای متدین

و با افکار انقلابی و اسلامی در شهرستان تهران متولد گردید و در همانجا ساکن شد .

در دوران سخت و نفس گیر انقلاب در فعالیتهای سیاسی و مذهبی نقش فعال داشت و

به همراه خانواده خود در کلیه مراسمهای مذهبی و انقلابی و راهپیماییها شرکت می نمود .

شهید احمد کاوند که جوانی پرشور و فعال بود به عضویت بسیج ناحیه شرق درآمد .

او که زندگی را در مبارزه با شیاطین استکباری می دید آرام نگرفت و چندین بار به جبهه اعزام شد

و مردانه جنگید و سرانجام در جبهه های جنوب به آرزوی دیرینه خود رسید و سرود زیبای شهادت را زمزمه کرد

  این بار آشنا می شویم با شیرمردی از خطه خونین لرستان ، آشنا با جبهه های غروب گرفته غرب ،

سردار شهید جمال کاوند . وی در خانواده ای مذهبی چشم گشود ، با سردی و گرمی روزگار خود را وفق داد

تا اینکه به علت فقر مادی خانواده نتوانست به تحصیلاتش ادامه دهد. بعد از مدتی راهی تهران گردید و

مشغول به کار شد . شبها به مطالعه و درس خواندن می پرداخت و با پشتکاری عظیم دیپلم برق را در تهران گرفت .

از جوانی به امام و خط و مشی سیاسی امام آشنا و جذب فعالیتهای انقلابی علیه رژیم طاغوت شد .

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به کرمانشاه رفت و به عضویت سپاه درآمد .

در جنگ اول کردستان به همراه فرمانده شجاع خود شهید چمران حضوری فعال داشت

که این تلاش منجر به شکست محاصره پاوه شد و با رشادتهایی که از خود نشان داد فرماندهی سپاه پاسداران کرند

غرب را عهده دار شد تا اینکه در یکی از روزهای گرم تابستان 59 مجروح شد و به اسارت گروهکهای ضد انقلاب درامد

و پیکر مقدسش زیارتگاه فشنگهای آن نامردان شد . پس از شهادت پیکر پاک این عاشق دلسوخته

را به چاهی در حوالی آن منطقه انداختند تا بار دیگر تاریخ شاهد حوادث دلخراشی از

مظلومیتهای سربازان امام حسین(ع) باشد . جمال پرستوی مهاجری بود که آشفته بازار

پر زرق و برق و فریبنده و پوچ مذهب دنیای خاکی را با تمام تعلقاتش رها کرده و به حضرت دوست واصل شد

                    شهید علی اکبر بادپا در خانواده ای مذهبی و با ایمان و دارای افکاری انقلابی و اسلامی متولد شد .

این شهید عزیز در زمان جنگ دوبار قبل از سربازی به جبهه اعزام گردید .

اولین بار در طرح لبیک یا خمینی در منطقه جنوب بر اثر انفجار مین از ناحیه دست و شکم مجروح گردید

و به تهران اعزام و چند ماهی در بیمارستان مهر بستری شد تا بهبود یافت ،

شهید بادپا دوباره راه خطر را در پیش گرفت و با شور و حالی بیشتر از گذشته

به جبهه رفت تا زمانی که خدمت سربازی وی فرا رسید که از طریق سپاه به لشگر ولیعصر(عج) دزفول اعزام شد

و همه این مدت در منطق مختلف جنگ حضور فعال داشت . سرانجام در آخرین منطقه ای که اعزام شد بعد از

عملیات والفجر 8 در منطقه فاو بود که در جاده العقه در اثر ترکش موشک هوایی به زمین

از ناحیه کمر مجروح و در همانجا شهید شد . قابل ذکر است که آخرین مسؤلیت ایشان

به عنوان مسؤل قبضه آتشبار هوایی بود